“Anatomy of a Fall” to film, który przedstawia moralny upadek zarówno oskarżonej o zabójstwo swojego męża pisarki, jak i jej domniemanej ofiary, zmarłego Samuela. Film ten częściowo stanowi także kino inicjacyjne, pokazując drogę Daniela do dorosłości, którą przechodzi w zawrotnym tempie. Po niezbyt udanym poprzednim filmie, francuska reżyserka Justine Triet wraca do formy, tworząc dzieło tak, jakby “Sybilla” nigdy nie powstała. W “Anatomy of a Fall” z chirurgiczną precyzją kreśli studium małżeństwa w kryzysie, burząc nasze oczekiwania i tradycyjne konwenanse społeczne i płciowe. Film relatywizuje nie tylko ludzkie zachowania, ale i całą historię, sugerując, że prawda nie zawsze musi wyjść na jaw, a czasem może nawet stracić na znaczeniu. Poszukiwanie obiektywności staje się jedynie pretekstem do opowieści o ludzkiej naturze.
Film zaczyna się od utworu “P.I.M.P.” 50 Centa, który rozbrzmiewa w domu Maleskich. Głośna muzyka, puszczona przez Samuela, przerywa wywiad Sandry, jego żony, na temat jej twórczości. Sandra przeprasza za zachowanie męża, które wydaje się być pasywnie agresywne, a nie niewinnym żartem. Tragedia w “Anatomy of a Fall” rozpoczyna się w biały dzień, przerywając codzienną rutynę. Dom wibruje od zapętlonej muzyki, syn bohaterów wychodzi na spacer z psem Snoopem, a na ośnieżonym podwórku leżą zakrwawione zwłoki Samuela.
Film jest nie tylko portretem moralnego upadku, ale także opowieścią o dojrzewaniu Daniela. Kolejny rozdział to dramat sądowy, który opowiada o kolektywnym głodzie sensacji i relatywizacji moralnych kodeksów. Arogancki prokurator bombarduje Sandrę oskarżeniami, a widownia przypomina starożytne trybuny. Triet trzyma widza blisko bohaterki, nie oszczędzając jej nieprzyjemności. W sądzie trwa polowanie na czarownice.
Sandra jest interesującą postacią – ambitną, z wieloma skazami. Nie pasuje do wizerunku posłusznej żony, przez co staje się główną podejrzaną. Oskarżyciel mówi do niej po francusku, choć nie jest to jej ojczysty język, i wyciąga na światło dzienne konflikty małżeńskie oraz traktuje jej twórczość literacką jako autobiograficzną kronikę. “Na której stronie książki umiera autorka, a rodzi się prawdziwy człowiek?” – pyta prokurator. “Czy Stephen King morduje ludzi?” – odpowiada adwokat.
Anatomia upadku – kto zabił? Jakie są końcowe wnioski?
Anatomia Upadku – Kto Zabił? Jakie Są Końcowe Wnioski?
Film “Anatomia upadku” pozostawia widza z otwartym zakończeniem, które prowokuje do różnorodnych interpretacji dotyczących śmierci Samuela. Zakończenie to daje przestrzeń zarówno teorii samobójstwa, jak i morderstwa, każda z nich znajduje swoje poparcie w różnych scenach i kontekstach filmu.
Teoria o Samobójstwie:
Główne argumenty wspierające teorię samobójstwa opierają się na ostatnim zeznaniu Daniela, który opowiada o rozmowie z ojcem w samochodzie. Daniel nie miałby motywu, by zmyślić taką rozmowę, co sugeruje, że Samuel rzeczywiście rozważał odebranie sobie życia. Kluczową sceną jest również moment, gdy Sandra kładzie się na tapczanie w biurze męża. Ten gest można interpretować jako wyraz jej tęsknoty i żałoby. Tapczan był szczególnie związany z Samuelem, gdyż mówiono, że często na nim spał. Wydaje się nieprawdopodobne, aby Sandra, będąc winna śmierci męża, chciała zasnąć w miejscu tak silnie kojarzonym z jego obecnością.
Teoria o Morderstwie:
Z drugiej strony, teoria o morderstwie również ma swoje uzasadnienie. W rzeczywistych sprawach kryminalnych można dostosować interpretację dowodów do założenia o winie. Zeznanie Daniela mogło być zmyślone; chłopiec przechodzi chwile, w których unika matki, co można interpretować jako podejrzenie jej winy. W ostatnich scenach, gdy Sandra wraca po uniewinnieniu, Daniel nie mówi wiele poza tym, że oboje bali się jej powrotu. Sposób, w jaki wtula się w matkę, mógłby symbolizować jego udział w uniewinnieniu. Mogło to sugerować, że Daniel wziął sprawy w swoje ręce, by chronić matkę.
Analiza Emocjonalna:
Sandra i Samuel przeżywają silne emocje, które napędzają całą fabułę. Samuel, zmagający się z poczuciem winy i nienawiścią do samego siebie, może jawić się jako potencjalny samobójca. Jego przemocowe zachowanie podczas kłótni z Sandrą, które było wstrząsające dla Daniela, wskazuje na ogromne napięcie i frustrację. Samuel próbował udowodnić, że jest ofiarą, co mogłoby prowadzić do samobójstwa jako ostatecznego aktu desperacji.
Reżyseria i Symbolika:
Reżyserka stworzyła zakończenie, które balansuje pomiędzy pewnością a niepewnością. Sceny są tak skonstruowane, że obie teorie wydają się równie prawdopodobne. Na przykład, w scenie rozmowy z Danielem, postać Marge podkreśla, że kiedy nie jest się pewnym, co się wie, a czego nie, trzeba po prostu zdecydować. To odzwierciedla stan widza, który musi sam podjąć decyzję o tym, co naprawdę się wydarzyło.
Podsumowanie:
Film “Anatomia upadku” jest doskonałym przykładem kina, które prowokuje do refleksji i pozostawia otwarte zakończenie, umożliwiając różnorodne interpretacje. Choć teoria o samobójstwie wydaje się bardziej prawdopodobna, dzięki ostatniemu zeznaniu Daniela i emocjonalnym reakcjom Sandry, teoria o morderstwie nie może zostać całkowicie wykluczona. To sprawia, że film jest niezwykle angażujący, ponieważ zmusza widza do analizy i podjęcia własnej decyzji na temat tego, co naprawdę się wydarzyło.
Zarówno samobójstwo, jak i morderstwo znajdują swoje miejsce w narracji filmu, a ostateczna interpretacja zależy od osobistej perspektywy każdego widza. Film ten jest świetnym przykładem na to, jak subtelne niuanse i niedopowiedzenia mogą tworzyć bogatą przestrzeń do dyskusji i analizy, pozostawiając widza z poczuciem niepewności, ale i satysfakcji intelektualnej.
